http://cimcimeblog.blogspot.com/

Bu güzel bloga bu adresten ulaşabilirsiniz.

Benim ödüllendirdiklerim:

Bloxoo sayesinde kendi blogumu tanıtma ve bir çok güzel blog tanıma fırsatım oldu. Ve orda tanıdığım blogunu keşfettikten sonra takipçisi olduğum, arkadaşlarımdan benay beni mimlemiş:)) Ki bu benim ilk mimlenişim:))) Ona burdan çoook teşekkür ediyorum.
Şimdi de sıra mim'lendirmenin gerektirdiği soruların yanıtlarına...

En sevdiğiniz blogger: fikrin ne
Yazılarını çok beğendiğim ve her gün takip ettiğim bir blogger. En beğendiğim yanı blogunu hep güncel tutması ve mutlaka her gün güncel haberlerden başlıklar yayınlaması.









En sevdiğiniz yer: Deniz olan her yeri seviyorum.Oturup saatlerce denizi izleyebilirim.











En sevdiğiniz aksesuar: Kolye takmayı seviyorum. Takıp takıştırmayı çok seven biri değilim.

En sevdiğiniz hayvan : Muhabbet kuşu. Küçükken evde beslerdik ama bizim kuş hamile kalmaya başlayınca evimiz kuş yuvasına ve dolayısıyla tüy yuvasına döndü:))Hem onun için hem de onlara bir şey olduğunda çok üzüldüğümüz için artık beslemiyoruz.













En sevdiğiniz içecek: Taze sıkılmış portakal suyu















En sevdiğiniz yemek: Mantı:))) Ama ramazan dolayısıyla dayanamayacağım için resmini koymuyorum:))


En sevdiğiniz tatlı: Çikolatalı olan her şey:)) Resmine bakmaya zor dayanıyorum ama koydum:))













En sevdiğiniz film: Aslında film izlemeyi çok seviyorum ve beğendiğim herkes mutlaka izlemeli dediğim o kadar çok film var ki.. Çok zor geldi bu soru. Ama madem bir isim vermem gerekiyor; Prestij.


















En sevdiğiniz pc programı: Eskiden en çok bs playeri kullanırdım ama bu ara medya player kullanıyorum.

En sevdiğiniz tv programı: Asi'yi izliyordum ama bitti:(( Doktorları izliyordum yarıda kestiler:(( Şimdi de Çok Güzel Hareketler Bunlar'ı izliyorum. Umarım bu bitmez:))

En sevdiğiniz renk: Pembe (toz pembe derler ya hani:))










En sevdiğiniz çizgi film karakteri: Ay savaşcısı:)) Onu sevmeyen yoktu sanırım, hele maskeli prens.. Büyüyecektik ve öyle biri gelip bizi bulacaktı..













En sevdiğiniz yazar: Kitaplarla ilgili bir blog yayınladığım için bu soruyu boş bırakıyorum.

Ve son olarak MİM'mi

Web günlüğüm
fikrin ne
saydek' e paslıyorum:)))

AYRILIK
İki rayı gibiyiz
bir tren yolunun
yakın olması neyi değiştirir
son istasyonun
Sunay Akın

Canın yanınca elimi sık,
O zaman seni ne kadar çok sevdiğimi söyleyeceğim.

Bir dokunuş, binlerce sözcüğe değer
Harold BLOOMFİELD

ANNELİK KONUSUNDA OLGUNLAŞTIĞINIZI NASIL ANLARSINIZ?

Bu dönem belki artık rock konserlerinin başınızı ağrıtmaya başladığında başlar. Ya da sofrada diğerlerinden önce kendinizi düşünmeye başladığınızda. Veya bir tartışmaya "Çünkü ben sizin annenizim, bu yüzden!" diye sonlandırmaya başladığınızı farkedersiniz.
Anneliğin yeni aşamasına ulaşmışsınızdır artık. Bütün uyarı sinyallerinden söz edeceğim. Annelik konusunda olgunlaştığınızı şu sinyalleri farkettiğinizde anlarsınız.
Çocuklarınız için hazırladığınız supu kaselere dökerken, her birine eşit miktarda sup koyduğunuzu anlamak için kaseleri ölçmeye başlarsınız.
Küçük oğlunuzun en sevdiği oyuncak arabasını kırıp, onu ağlatan ağabeyine yaptığı hatayı düzeltmesi için bir sözleşme imzalarsınız.
Bir seferde sadece bir bacağınızı traş edecek zamanı bulabilirsiniz.
Yalnız kalabilmek için banyoya saklanırsınız.
Çocuğunuzun her dağıttığını toplarsınız.
Bir partide bir başkasının çocuğu ortalığı dağıtır, siz sürekli tıkınırsınız.
Bir sürü kızarmış ekmek dilimini ve yumurtayı hiçbiri birbirine değmeyecek şekilde yerleştirme konusunda uzmanlaşırsınız.
Çocuğunuz havaalanının bekleme salonunda yüksek sesle kendisine masal anlatmanızı ister ve onu reddetmezsiniz.
Çocuğunuzun oyuncak silahlara olan merakı, hatta ekmek dilimini ısırarak silah şekli vermesi hiç sinirlerinizi bozmaz.
Ketçapın bir tür sebze olduğu konusunda umudunuz vardır. Çünkü oğlunuz ketçaptan başka bir şey yemiyordur.
Oğlunuzun artık bir kız arkadaşının olması düşüncesi bile sizi mahveder.
Bir eşinin olmasının düşüncesinden ise daha çok nefret edersiniz.
Eşinizin sandöviçlerini, ekmek dilimlerini değişik şekillerde keserek hazırladığınızı farkedersiniz.
Çocuğunuzla birlikte video izlerken avcının Bambi'nin annesine vurduğu sahneyi hemen ileriye sararsınız.
Çocuğunuz aslanları sevdiği için, onu her hafta hayvanat bahçesine götürmeye başlarsınız.
Çocuğunuz okula başladığının birinci ayında sizden ayrılmak istemediği için moraliniz çok bozulur, sonra da çocuğunuz arkasına dönüp bakmadan okula gitmeye başlayınca moraliniz daha çok bozulur.
Çocuğunuzun bebeklik giysilerini vermeye dayanamazsınız, artık bu bir tür sondur çünkü.
"Üzerinde bu güzel giysilerinle olmaz." sözleri ağızınızdan döküldüğünnde, annenizin sesini işitir gibi olursunuz.
Annenizin sizi büyüttüğü yöntemi eleştirmekten vazgeçersiniz.
Eskisi kadar rahat uyku uyuyamamaya başlarsınız.
Çocuğunuzun yüzünü temizlemek için kendi tükürüğünüzü kullanmaya başlarsınız.
Bir yerlerde ortalama bir çocuğun günde 437 soru sorduğunu okuduktan sonra, kendi çocuğunuzun "ortalamanın üstünde" olmasından gurur duyarsınız.
Uzun zamandır eşinizle gece bir yere çıkamadığınız için çocuklara bir geceliğine bakıcı bulur, sonra da gecenin yarısını telefon başında çocukları sorarak geçirirsiniz.
Günde en az bir kez "Ben bu işi yapacak kadın değilim" dersiniz, ama asla vazgeçemeyeceğinizi çok iyi bilirsiniz.

NOT: Tavuk Suyuna Çorba kitabının 102. sayfasından alıntıdır. Kitabın 4 yazarı olduğu için ben sadece birini etiketliyorum.
Yazarlar; Jack CANFİELD, Mark Victor HANSEN, Marci SHİMOFF

Okulların açılmasına az kaldığı bu dönemde duyarlı arkadaşlarımız kitap kampanyaları yapmaya başladı. Amacımız bunları bloglarımızda, sitelerimizde duyuyarak daha çok kişinin görmesini ve bu kampanyalara destek olmasını sağlamak.

Eğer sizinde evinizde yararlanmadığınız ders kitapları, roman vb. var ise birine faydalı olmasını istiyorsanız lütfen aşağıdaki linke tıklayınız.

http://www.bloxoo.com/BloxooFrame.aspx?blogUrl=kurutube.blogspot.com

Bu kampanya ile ilgili gerekli bilgileri

http://uzagagidenkadin.blogspot.com/

http://fikrinne.blogspot.com/2009/08/33-okul-3003-ogrenci-icin-elele.html

adreslerinden ulaşabilirsiniz.

Güzelle Çirkin bir gün dereden geçerken hadi yüzelim demişler. Elbiselerini çıkarıp suya girmişler. Bir süre sonra Çirkin sudan çıkıp üstünü giyinip gitmiş. O gittikten sonra Güzel de sudan çıkmış. Bakmış ki elbiseleri yok. Çirkin giymiş. O da çıplak kalmamak için çirkinin elbiselerini giymiş.
O günden sonra güzel ile çirkin hep karıştırılır. Ama güzeli önceden görenler güzeli tanır. Çirkinle karıştırmazlar.

BÖYLE BİR SEVMEK (NE KADINLAR SEVDİM)

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Yağmur giyerlerdi sonbaharla bir
Azıcık okşasam sanki çocuktular
Bıraksam korkudan gözleri sislenir.

Ne kadınlar gördüm zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir
Hayır sanmayın ki beni unuttular
Hala arasıra mektupları gelir
Gerçek değildiler birer umuttular
Eski bir şarkı belki bir şiir

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir
Yalnızlıklarımda elimden tuttular
Uzak fısıltıları içimi ürpertir
Sanki gökyüzünde bir buluttular
Nereye kayboldular şimdi kimbilir

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular
Böyle bir sevmek görülmemiştir.

Bir gün babası Elsa'yı alıp, Roma kentinin dışındaki küçük bir köy kilisesinin çan kulesine çıkarmış. Küçük kız neden buraya getirildiğini merak ederken, "Aşağıya bak yavrum" demiş babası. Elsa korkarak eğilip aşağıya bakmış. Gördüğü, köyün kare biçimindeki meydanı ve bu meydana çıkan pek çok irili ufaklı sokaklarmış. Soran gözlerini küçük kız babasına çevirmiş. "İşte yavrum" demiş babası. "Gördüğün gibi, bir yere pek çok yönden varılabilir. İstediğin yere bir yoldan ulaşamazsan, mutlaka başka bir yolu vardır."

Bir zamanlar yazılarını yazmak için okyanus sahillerine giden bir adam varmış. Her sabah çalışmaya başlamadan önce yaptığı yürüyüşlerin birinde, plaja doğru baktığında dans eder gibi hareketler yapan bir insanın süliletini görmüş. Yaklaştıkça bunun genç bir adam olduğunu ve dans etmediğini, birkaç adım koştuktan sonra yerden aldığı bir şeyi yumuşak hareketlerle okyanusa fırlattığını görmüş. Ona seslenmiş:
-Günaydın ne yapıyorsun böyle?

Kıza bir partide rastlamıştı. O gün peşinde o kadar delikanlı vardı ki...
Partinin sonunda kızı kahve içmeye davet etti.Kız parti boyu dikkatini çekmeyen oğlanın davetine şaşırdı, ama tam bir kibarlık gösterisi yaparak kabul etti. Hemen köşedeki şirin kefeye oturdular. Delikanlı öyle heyecanlıydı ki, kalbinin çarpmasından konuşamıyordu. Onun bu hali kızın da huzurunu kaçırdı..
"Ben artık gideyim" demeye hazırlanırken, delikanlı birden garsonu çağırdı..."Bana biraz tuz getirir misiniz" dedi. "Kahveme koymak için." Yan masalardan bile şaşkın yüzler delikanlıya baktı. Kahveye tuz!. Delikanlı kıpkırmızı oldu utançtan, ama tuzu kahvesine döktü ve içmeye başladı. Kız, merakla "Garip bir ağız tadınız var" dedi. Delikanlı anlattı:
"Çocukken deniz kenarında yaşardık. Hep deniz kenarında ve denizde oynardım. Denizin tuzlu suyunun tadı ağzımdan hiç eksilmedi. Bu tatla büyüdüm ben. Bu tadı çok sevdim. Kahveme tuz koymam bundan. Ne zaman o tuzlu tadı dilimde hissetsem, çocukluğumu, deniz kenarındaki evimizi ve mutlu ailemi hatırlıyorum. Annemle babam hala o deniz kenarında oturuyorlar. Onları ve evimi öyle özlüyorum ki.." Bunları söylerken gözleri nemlenmişti delikanlının. Kız dinlediklerinden çok duygulanmıştı. İçini bu kadar samimi döken, evini, ailesini bu kadar özleyen bir adam, evi, aileyi seven biri olmalıydı. Evini düşünen, evini arayan, evini sakınan biri. Ev duyusu olan biri. Kız da konuşmaya başladı. Onun da evi uzaklardaydı. Çocukluğu gibi. O da ailesini anlattı. Çok şirin bir sohbet olmuştu. Tatlı ve sıcak. Ve de bu sohbet öykümüzün harikulade güzel başlangıcı olmuştu tabii.
Buluşmaya devam ettiler ve her güzel öyküde olduğu gibi, prenses, prensle evlendi. Ve de sonuna kadar çok mutlu yaşadılar. Prenses ne zaman kahve yapsa prensine içine bir kaşık tuz koydu, hayat boyu. Onun böyle sevdiğini biliyordu çünkü. 40 yıl sonra, adam dünyaya veda etti. "Ölümümden sonra aç" diye bir mektup bırakmıştı sevgili karısına. Şöyle diyordu, satırlarında.
"Sevgilim, bir tanem. Lütfen beni affet. Bütün hayatımızı bir yalan üzerine kurduğum için beni affet. Sana hayatımda bir kere yalan söyledim. Tuzlu kahvede.. İlk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun? Öyle heyecanlı ve gergindim ki, şeker diyecekken 'Tuz' çıktı ağzımdan.. Sen ve herkes bana bakarken, değiştirmeye o kadar utandım ki, yalanla devam ettim. Bu yalanın bizim ilişkimizin temeli olacağı hiç aklıma gelmemişti. Sana gerçeği anlatmayı defalarca düşündüm. Ama her defasında korkudan vazgeçtim. Şimdi ölüyorum ve artık korkmam için hiçbir sebep yok. İşte gerçek.. Ben tuzlu kahve sevmem. O garip ve rezil bir tat. Ama seni tanıdığım andan itibaren bu rezil kahveyi içtim. Hem de zerre pişmanlık duymadan. Seninle olmak hayatımın en büyük mutluluğu idi ve ben bu mutluluğu tuzlu kahveye borçluydum. Dünyaya bir daha gelsem, her şeyi yeniden yaşamak, seni yeniden tanımak ve bütün hayatımı yeniden seninle geçirmek isterim, ikinci bir hayat boyu daha tuzlu kahve içmek zorunda kalsam da.." Yaşlı kadının gözyaşları mektubu sırılsıklam ıslattı.
Lafı açıldığında bir gün biri, kadına "Tuzlu kahve nasıl bir şey" diye soracak oldu. Gözleri nemlendi kadının.. "Çok tatlı!.." dedi...

Kimsesiz küçük bir erkek çocuğunu bademcik ameliyatı yapmak için getirmişler. Çocuğun tüm sevgisini bir gözü kopmuş, eski, pırtıl bir oyuncak ayıya vermiş olduğu, ayısına sarılıp, onu bırakmak istememesinden belli oluyormuş.
Vakit geldiğinde, doktor çocuğun yanına gitmiş ve artık onu ameliyata alacaklarını bildirmiş. Bu arada hastabakıcı çocuğun elinden oyuncak ayısını almak için uzandığında doktor " Ayıyı bırakın hemşire hanım, sanırım onunla da ilgilenmemiz gerekecek" diyerek hastabakıcıyı durdurmuş.

Büyüklere gelince;
Onlar büyüktürler ve her şeyi yapabilirler.
Ve çocuklar yaşlanıp ölünceye kadar,
her şeyi sadece büyüklerin yapabileceğine inanarak yaşarlar.

Derinlemesine yaşamın sırrı; küçük mutlulukların farkına varmak...